Solo exhibition:
ID: E24.9
Title:
SLIT
Counter-Monumental Queer
Date:
September 26 – October 31, 2024
Place:
Biuro Wystaw, Warsaw, Poland
Exhibition as part of Warsaw Gallery Weekend 2024
Exhibition as part of Warsaw Gallery Weekend 2024
Curators:
Sarmen Beglarian, Andrzej Wajs
Artist:
Sergey Shabohin
Cooperation:
Sylwia Szymaniak
Exhibition guide:
Explication:
In Sergey Shabohin’s artistic practices, a revision of institutional forms of visual violence is surprisingly intertwined with a critique of mechanisms repressing queer sexuality. In both cases, a key role is played by a strategy of resistance against idolatry – whether related to historical memory or intended to suppress free expression, including minority sexual orientations. The symbol of both is the "monumental" single-channel narrative that pushes all forms of dissent against political and moral domination, manifested through bio-power, to the margins of social life.
The "slit" is a visual and activist metaphor for a breach in this narrative, challenging the appropriation of historical memory and reclaiming space for freedom and queer sexuality. The vagina and anus are the two mandorlas of this revolt, referencing the symbolism of the darkroom and serving as emblems of Shabohin’s personal and radical artistic stance.
The total installation takes the form of a labyrinth consisting of eight modules, transitioning from black through various shades of gray to white, where different strategies of queering monuments and history are displayed. In this modular composition, the artist diversely highlights the motif of intercepting and reconstructing meanings implanted in public space by the usurping political instance. The simplicity of the minimalist structure contrasts with the richness of the visual information contained within. The strategy of counter-monumental queer exposes the mechanism of the "condomization" of historical memory, which shields and blocks a direct relationship with its sources. Forbidden memory closely neighbors forbidden desire for sexual self-affirmation.
Based on film recordings, images, and objects, this retrospective narrative is stretched along a topographical axis of three locations – Berlin, Poland, and Belarus. The thread connecting these places is the dialectic of losing a home, the attempt to find a safe refuge and sense of belonging, and a nomadism whose inevitable and culminating motif may, though not necessarily, be the experience of homelessness.
The "slit" is a visual and activist metaphor for a breach in this narrative, challenging the appropriation of historical memory and reclaiming space for freedom and queer sexuality. The vagina and anus are the two mandorlas of this revolt, referencing the symbolism of the darkroom and serving as emblems of Shabohin’s personal and radical artistic stance.
The total installation takes the form of a labyrinth consisting of eight modules, transitioning from black through various shades of gray to white, where different strategies of queering monuments and history are displayed. In this modular composition, the artist diversely highlights the motif of intercepting and reconstructing meanings implanted in public space by the usurping political instance. The simplicity of the minimalist structure contrasts with the richness of the visual information contained within. The strategy of counter-monumental queer exposes the mechanism of the "condomization" of historical memory, which shields and blocks a direct relationship with its sources. Forbidden memory closely neighbors forbidden desire for sexual self-affirmation.
Based on film recordings, images, and objects, this retrospective narrative is stretched along a topographical axis of three locations – Berlin, Poland, and Belarus. The thread connecting these places is the dialectic of losing a home, the attempt to find a safe refuge and sense of belonging, and a nomadism whose inevitable and culminating motif may, though not necessarily, be the experience of homelessness.
Poster
Image – Sergey Shabohin, Atlas of Tectonic Landscapes: Gradient of 8 Marble Squares, 2024
Design – Tomek Bersz
Image – Sergey Shabohin, Atlas of Tectonic Landscapes: Gradient of 8 Marble Squares, 2024
Design – Tomek Bersz
Group exhibition:
ID: E24.8
Title:
United Nations
Date:
September 12 – 30, 2024
Place:
Galeria W Y, Lodz, Poland
Artists:
Andreea Anghel, Aleksander Baszynski, Yuriy Biley, Eliane Esther Bots, Andrii Dostliev/Lia Dostlieva, Grupa Bergamot, Daria Irena Górniewska, Uladzimir Hramovich/Lesia Pcholka, Martyna Miller, Piotr Mlącki, Ala Savashevich, Sergey Shabohin
Works:
Lightbox Naród sobie: Green Christmas Star, [2024] 2021
Video Chronicle of the Monument 'Three Sisters', 2023
Sculptural object Divisible Monument 'Three Sisters', 2023
Canvas Smoke Slogan: BORDER-GAP, 2021
Object Canvas Cut with the Karta Polaka [3], 2018
Video Chronicle of the Monument 'Three Sisters', 2023
Sculptural object Divisible Monument 'Three Sisters', 2023
Canvas Smoke Slogan: BORDER-GAP, 2021
Object Canvas Cut with the Karta Polaka [3], 2018
Poster by
Damian Ciszek
Explication [in Polish]:
W XXI wieku europejskim pełnym mniejszych wewnętrznych konfliktów, głównie o charakterze politycznym lub ideologicznym, atak Rosji na Ukrainę w lutym 2022 roku stanowił wydarzenie będące katalizatorem nowych uchodźczych fal na obszarze całej Europy. Ta pełnowymiarowa agresja zdecydowanie przekształciła współczesną historię, wywołując pojawienie się w Polsce,
obok już istniejącego środowiska artystycznego, kolejnych artystów i artystek pochodzących z Ukrainy. Równocześnie naruszenia praw człowieka na Białorusi oraz represje polityczne wobec tych, którzy postanowili sprzeciwić się reżimowi Łukaszenki, doprowadziły również do następnych migracyjnych przemieszczeń.
W zderzeniu z tym kontekstem warto rozważyć pytania dotyczące natury wojny, jej percepcji oraz poziomu bezpieczeństwa we współczesnej Europie, gdzie istnieją takie instytucje jak NATO, ONZ, a także polityczne i ekonomiczne sojusze, jak Unia Europejska i współpraca ze Stanami Zjednoczonymi. Czy w obliczu tego, mogliśmy przewidzieć nadciągający kataklizm, który przebudował porządek sojuszy europejskich i światowych?
Po ponad dwóch latach od wybuchu, wojna w Ukrainie nadal trwa, kształtując nową rzeczywistość w Europie i na świecie. Pytania o jedność w obliczu cierpienia innych ludzi oraz o to, jak społeczeństwa reagują na przemoc i dramaty krajów europejskich objętych teraz i w przeszłości konfliktami zbrojnymi, stają się nieuniknione. Czy zwykłość codziennego doświadczania wojny, obserwowanej przez pryzmat medialny, z oddali wpływa na naszą zdolność empatii i refleksji? Czy jesteśmy nadal solidarni w obliczu cierpienia bliskich sąsiadów? Czy europejskie wojny, konflikty i reżimy dziejące się bliżej i dalej są dla nas tylko małym przystankiem w chaosie, zalewie codziennych "lepszych" informacji?
Europa, posiadająca bogatą historię cierpienia, konfrontuje się z nieuniknionym dziedzictwem traumatycznych wydarzeń, takich jak II wojna światowa, komunistyczne reżimy w państwach postsowieckich, czy też europejskie konflikty etniczne na przykład w Bośni i Hercegowinie. Obecne zmagania Starego Kontynentu wpisują się w kontekst tej trudnej historii, rysującej obraz europejskiej traumy.
obok już istniejącego środowiska artystycznego, kolejnych artystów i artystek pochodzących z Ukrainy. Równocześnie naruszenia praw człowieka na Białorusi oraz represje polityczne wobec tych, którzy postanowili sprzeciwić się reżimowi Łukaszenki, doprowadziły również do następnych migracyjnych przemieszczeń.
W zderzeniu z tym kontekstem warto rozważyć pytania dotyczące natury wojny, jej percepcji oraz poziomu bezpieczeństwa we współczesnej Europie, gdzie istnieją takie instytucje jak NATO, ONZ, a także polityczne i ekonomiczne sojusze, jak Unia Europejska i współpraca ze Stanami Zjednoczonymi. Czy w obliczu tego, mogliśmy przewidzieć nadciągający kataklizm, który przebudował porządek sojuszy europejskich i światowych?
Po ponad dwóch latach od wybuchu, wojna w Ukrainie nadal trwa, kształtując nową rzeczywistość w Europie i na świecie. Pytania o jedność w obliczu cierpienia innych ludzi oraz o to, jak społeczeństwa reagują na przemoc i dramaty krajów europejskich objętych teraz i w przeszłości konfliktami zbrojnymi, stają się nieuniknione. Czy zwykłość codziennego doświadczania wojny, obserwowanej przez pryzmat medialny, z oddali wpływa na naszą zdolność empatii i refleksji? Czy jesteśmy nadal solidarni w obliczu cierpienia bliskich sąsiadów? Czy europejskie wojny, konflikty i reżimy dziejące się bliżej i dalej są dla nas tylko małym przystankiem w chaosie, zalewie codziennych "lepszych" informacji?
Europa, posiadająca bogatą historię cierpienia, konfrontuje się z nieuniknionym dziedzictwem traumatycznych wydarzeń, takich jak II wojna światowa, komunistyczne reżimy w państwach postsowieckich, czy też europejskie konflikty etniczne na przykład w Bośni i Hercegowinie. Obecne zmagania Starego Kontynentu wpisują się w kontekst tej trudnej historii, rysującej obraz europejskiej traumy.
Joanna Szumacher
Link:
Curatorial project:
ID: E24.7
Title:
Andrei Dureika:
+ +
Date:
13 August, 2024 / 18:00
Place:
Gray Mandorla Studio, Poznan, Poland
Artist:
Andrei Dureika
Curator:
Sergey Shabohin
Artist:
Andrei Dureika
With works by Alexey Lunev and Sergey Shabohin
With works by Alexey Lunev and Sergey Shabohin
Andrei Dureika: + +,
2024
2024
Explication [in Polish]:
+ + Znaki ostatnich lat: izolacja, choroba, kwarantanna, pandemia, zamknięcie granic, likwidacja przedsiębiorstw, utrata pracy, zniszczenie rodziny, śmierć bliskich, konflikty między przyjaciółmi, protesty, rewolucje, aresztowania, kryzys gospodarczy, stany nadzwyczajne i wojny. Czy autor mógł pomyśleć kilka lat temu, że absolutnie tego wszystkiego trzeba będzie doświadczyć osobiście? Rzeczywistość się zmieniła, medialne koszmary się spełniły. Stare zostało przekreślone, a obok pojawiła się nowa współrzędna + + W tej podwójnej rzeczywistości stare znaki pojawiają się jako nowe oznaczenia, które nie dają nam spokoju i spotykają nas wszędzie: od ulicznych graffiti do reklamy telewizyjne. To niezwykłe zjawisko artysta obsesyjnie rejestruje od końca lat 90-ch, a sam projekt rozwija się jako „streetline”, rodzaj „turystyki artystycznej” czy „spacerów po miastach świata”, przybierając niekiedy formę przyjacielska korespondencja, a czasem pełnoprawne artystyczne studium nowej ikonografii. Skanując współczesny krajobraz, w włącznie z przestrzenią medialną, w której fotografując sytuacje zawierające najróżniejsze aspekty naszej rzeczywistości - ironiczne i tragiczne, banalne i sakralne, kiczowate i awangardowe, tworzy panoramę, która właściwie nie jest już możliwa autoryzować. Zasadniczo jest to akt apropriacja. Mem „++” (dwa krzyże) od dawna stała się wspólnym tematem białoruskiego środowiska artystycznego, a tę serię z ponad 600 fotografii można by uzupełnić zbiorami setek prac innych autorów, w których obecny jest ten znak, ale to będzie kolejna wystawa.
Andrei Dureika / Андрэй Дурэйка: urodzony w Grodnie, Białoruś, w 1971 roku – artysta, kurator, autor wykładów na temat współczesnej sztuki białoruskiej i niemieckiej. W latach 1987–1991 studiował w Mińskiej Szkole Sztuki, a w latach 1991–1992 w Białoruskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1998-2004 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, w klasie Gerharda Merza. W latach 2004–2021 był członkiem grupy artystycznej Revision. Od lat prowadzi miesięczną kronikę wydarzeń współczesnej sztuki białoruskiej za granicą dla almanachu pARTisan. Przez dekady tworzy archiwum współczesnej sztuki białoruskiej, które było prezentowane w licznych wykładach. Od 2014 roku jest członkiem rady ekspertów portalu ZBOR. Działa jako kurator i organizator wystaw, z których najważniejsze to „ZBOR. Ruch białoruskiej sztuki” w kijowskiej fundacji Izolyatsia, 2016, ZBOR in Progress w galerii „Ў” w Mińsku, 2018, „Każdy dzień. Sztuka, solidarność, opór” w Mystetskyi Arsenal w Kijowie, 2021. W swojej twórczości opiera się na konceptualnych metodach post-lingwistycznej plastyki, łącząc różne techniki artystyczne i media, od grafiki drukowanej po instalacje architektoniczne.Od 1998 roku mieszka i pracuje w Düsseldorfie.
Andrei Dureika / Андрэй Дурэйка: urodzony w Grodnie, Białoruś, w 1971 roku – artysta, kurator, autor wykładów na temat współczesnej sztuki białoruskiej i niemieckiej. W latach 1987–1991 studiował w Mińskiej Szkole Sztuki, a w latach 1991–1992 w Białoruskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1998-2004 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, w klasie Gerharda Merza. W latach 2004–2021 był członkiem grupy artystycznej Revision. Od lat prowadzi miesięczną kronikę wydarzeń współczesnej sztuki białoruskiej za granicą dla almanachu pARTisan. Przez dekady tworzy archiwum współczesnej sztuki białoruskiej, które było prezentowane w licznych wykładach. Od 2014 roku jest członkiem rady ekspertów portalu ZBOR. Działa jako kurator i organizator wystaw, z których najważniejsze to „ZBOR. Ruch białoruskiej sztuki” w kijowskiej fundacji Izolyatsia, 2016, ZBOR in Progress w galerii „Ў” w Mińsku, 2018, „Każdy dzień. Sztuka, solidarność, opór” w Mystetskyi Arsenal w Kijowie, 2021. W swojej twórczości opiera się na konceptualnych metodach post-lingwistycznej plastyki, łącząc różne techniki artystyczne i media, od grafiki drukowanej po instalacje architektoniczne.Od 1998 roku mieszka i pracuje w Düsseldorfie.
Poster
Organizer:
Group exhibition:
ID: E24.6
Title:
(RE)LOCATIONS
(RE)LOKACJE
(徙) 徒
Date:
July 28 – August 4, 2024
Place:
Atrium, Magdalena Abakanowicz University of the Arts Poznań, Poznan, Poland
Curators:
Agnieszka Mori, Zoe Chan, Max Skorwider, Witold Modrzejewski
Artists:
Paul Shepherd & Picture Rhythm Studios, Mia Yao & Ray LC, Witold Modrzejewski, Max Skorwider, Aga Mori, Sergey Shabohin, Michał Tatarkiewicz, Dmytr Krasnyi, Karolina Jacewicz, Alexey Lunev
Works:
Video Chronicle of the Monument 'Three Sisters', 2014–2023
Canvas Smoke Slogan: BORDER-GAP, 2022
Canvas Friendship Mound (Three Sisters), 2022
Canvas Smoke Slogan: BORDER-GAP, 2022
Canvas Friendship Mound (Three Sisters), 2022
Sergey Shabohin:
type Title,
year
type Title,
year
Explication:
Artists throughout history have embraced relocation as a significant aspect of their creative journey – moving to new places for a variety of reasons – to seek fresh inspiration, find supportive patrons, improve their living conditions, or respond to political circumstances.The act of emigration offers artists a chance to expand their horizons and connect with new audiences, while also promoting cultural exchange and fostering a greater understanding of the harmony of our world. Relocation can also be seen as a way for artists to challenge dominant narratives, power structures, and to explore different perspectives and experiences. It can be used to create works that reflect on issues such as migration, identity, cultural hybridity, and transnationalism. By drawing attention to the experiences of those who have been uprooted from their homes, artists are helping to create empathy and understanding in a world that can often seem divided and indifferent.
The collaborative project (Re)Locations, initiated by Hong Kong-based curators Zoe Chan and Agnieszka Mori, had its inaugural exhibition at the Fringe Club in Hong Kong in January 2024. This project is dedicated to exploring the theme of migration through the works of artists who might have a personal connection to the subject, either through their own experiences of relocation or through unique perspectives on the matter.
The second edition of (Re)Locations is hosted at the Magdalena Abakanowicz University of the Arts in Poznań, Poland, in collaboration with Polish curators Max Skorwider and Witold Modrzejewski. The contrast between dynamic, moving images, objects and static, still images is used to underscore the emotions tied to relocating to a new place or returning to a former home.As the exhibition expands to new locations, the influences from each place fuse and mix, redefining the concept of (Re)Locations. Just as transplants to a new city redefine what that city means, fresh art is cultivated to form a complex tapestry of a shifting modern world where „local” no longer refers solely to a natural-born native.
The collaborative project (Re)Locations, initiated by Hong Kong-based curators Zoe Chan and Agnieszka Mori, had its inaugural exhibition at the Fringe Club in Hong Kong in January 2024. This project is dedicated to exploring the theme of migration through the works of artists who might have a personal connection to the subject, either through their own experiences of relocation or through unique perspectives on the matter.
The second edition of (Re)Locations is hosted at the Magdalena Abakanowicz University of the Arts in Poznań, Poland, in collaboration with Polish curators Max Skorwider and Witold Modrzejewski. The contrast between dynamic, moving images, objects and static, still images is used to underscore the emotions tied to relocating to a new place or returning to a former home.As the exhibition expands to new locations, the influences from each place fuse and mix, redefining the concept of (Re)Locations. Just as transplants to a new city redefine what that city means, fresh art is cultivated to form a complex tapestry of a shifting modern world where „local” no longer refers solely to a natural-born native.
Poster
Link:
Solo exhibition:
ID: E24.4
Title:
Demonstrative Mimicry:
7 Videos in the Basement
Date:
12 – 27 July 2024 / hours: 16:00 – 20:00
Place:
Staromiejski Dom Kultury, Warsaw, Poland
Project Coordinator:
Liza Maslionchanka
Artist:
Sergey Shabohin
Works:
Video Art Terrorism, 2011
Video Chronicle of the Monument 'Three Sisters', 2014–2023
Video Street Without End, 2018
Video Mandrake Gardens, 2020
Video Practices of Subordination Cycle: Score, 2021
Video Atlas of Tectonic Landscapes: Bialowieza Accords, 2023
Video Atlas of Tectonic Landscapes: Through the Eclipse Corridor, 2023
Video Chronicle of the Monument 'Three Sisters', 2014–2023
Video Street Without End, 2018
Video Mandrake Gardens, 2020
Video Practices of Subordination Cycle: Score, 2021
Video Atlas of Tectonic Landscapes: Bialowieza Accords, 2023
Video Atlas of Tectonic Landscapes: Through the Eclipse Corridor, 2023
Poster
Explication:
The exhibition is a presentation of seven films by Sergey Shabohin, created between 2011 and 2023 as part of different cycles, shown together for the first time in a unified exhibition program. All the videos share the strategy of "demonstrative mimicry" – revealing hidden and repressed historical layers through "practices of subordination" to different contexts. The specificity of place and time is emphasized in each video, marking the transition of historical strata: from Soviet utopia to its collapse, from the rise of authoritarian ideology to the fixation of state stagnation, from the art activist practices of 2010 to the chronicles of the protest movement of 2020, from the smoke of war and geopolitical upheavals to the redistribution of the world. The choice of the basement for the exhibition is deliberate, serving as an art-terrorist underground, a den or lair, a mine or a warehouse of historical palimpsests and total archives, as well as a shelter-refuge from external catastrophes. The videos not only demonstrate how empires are born and fall apart and how they displace any subject, but also how solidarity, imagination, and the pursuit of freedom have powerful emancipatory potential.
The exhibition was held as part of a residency at SDK.
The exhibition was held as part of a residency at SDK.
Organizer:
SDK
With the participation of the SDK team:
Kaja Werbanowska, Kinga Cieplińska, Marcin Jasiński
With the participation of the SDK team:
Kaja Werbanowska, Kinga Cieplińska, Marcin Jasiński
Link: